Voorlezen

Vorige week kwam Jesmay thuis uit school en zei: mama jij moet voorlezen in onze klas. Dat heb ik al een keer eerder gedaan en natuurlijk vind ik dat hartstikke leuk. Even weer een beetje juffen. Het enige obstakel was deze keer dat ze het hebben over het thema ziek zijn hebben. Waarschijnlijk voel je me al aankomen. Mama je moet deze 1 van de 2 boekjes over MS voorlezen. Oké, ik moest eerlijk gezegd wel even slikken. Aan de ene kant is het heel mooi dat ze het wil delen. Afgelopen jaar heeft er namelijk niets tot weinig over willen zeggen op school. Als de juf iets vroeg was het een kort antwoord en begon ze gauw over iets anders. En als de kinderen iets vroegen leidt ze ze gewoon af. (Van wie zou ze dat hebben? Doe ik namelijk ook altijd bij mijn behandelaars als ze weer vragen: hoe gaat het). En nu kwam ze er zelf mee.

Ik vind het best lastig en spannend omdat het natuurlijk wel heel dicht bij jezelf komt en die jonge kinderen zijn altijd zo lekker eerlijk. Dus ik heb gezegd dat ik het gewoon gaan proberen. Wel ook met een ander boekje in mijn tas dat als ik het op het laatste moment mijn bedenk dan heb ik ieder geval een plan B heb.

Bij dit soort dingen komt altijd mijn juffenbloed weer omhoog. Ik heb al bedacht dat ik op een plaat een contour van de mens ga tekenen. Een paar hersenen uitprint. Daaraan maak ik dropveters of aardbeienveters als zenuwen. Hiermee laat ik zien dat de hersenen alles aansturen en de zenuwen door heel je lichaam gaan. Als je MS hebt gaat er soms wat stuk daardoor kan je dingen niet/ moeilijker bewegen. Ah jammer die dropveter gaat beetje bij beetje stuk. Nou Die eet ik wel op. Daarna gaan we nog een oefening doen dat twee kinderen voor elkaar zitten en de ene bepaalde bewegingen in de spiegel die moet maar mee doen. Dit om te laten ervaren hoe spasmes kunnen voelen. Je weet niet wat er gaat komen en je lichaam doet maar iets. (De ander stuurt).

Dus die woensdag jesmay helemaal druk en helemaal trots dat ik in de klas ging voorlezen. Ik mocht eerst even kijken bij het spelen en dan merk je toch wel dat je eigenlijk heel weinig van de klas weet omdat je niet meer mee naar binnen mag. Als juf zijnde vond ik het altijd prettig als ouders eindelijk uit waren. Opeens zie ik Kapla door de lucht vliegen. Je raad nooit wie dat was….. Jesmay en haar vriendje hadden een catapult gemaakt. Mag dat van de juf? Ja hoor, we mogen zelf weten wat we doen….. de juf kwam toch maar even vertellen dat het niet mocht. Wat hebben de juffen hun handen vol aan die 2 boefjes. (En de andere boefjes in de klas).

Toen gingen we in de kring en deden ze de normale start van de dag. Daarna was het tijd om voor te lezen. Het was best een Lang boek dus ik heb een deeltje ingekort. De kinderen waren erg goed aan het luisteren en vonden het interessant. Daarna ging ik mijn geprinte /lichaam  laten zien met hersenen en aardbeienveters. Ik legde het voorbeeld ook bij mezelf zoals mijn hand gaat wel eens opeens omhoog of mijn been luisterde niet. Kleine oefening: raak je tenen aan, handen op je hoofd etc jullie geven nu je hersenen de opdracht om dit te doen. Net als het de pop met de zenuwen. Alleen bij mij zit het anders, bij mij zijn de draadjes niet helemaal goed, ze zijn stuk of beschadigd. Kijk maar: wat gebeurd er nu?  Ze zijn stuk de luisteren ze niet zo goed.

Daarna hebben de oefening gedaan met de handen en toen was de concentratie echt wel een beetje op al. Ook mochten ze nog even vragen stellen, maar dat was nog een beetje moeilijk. Wat vooral belangrijk was dat ze allemaal wel eens een prikje hadden gehad. Dus wel elke kleuter even vertellen dat ze ook wel eens een prikje hadden gehad. Hahahah. Ik heb maar niet verteld hoe vaak ik prikken krijg. Daarna mochten ze lekker buiten spelen. Bij de jas aantrekken was de rolstoel natuurlijk erg interessant. Waar zijn die knopjes voor? wat kan die? Ik wil ook zoeen roller. Misschien volgende keer toch maar iets meer vertellen over de rolstoel.

De juffen waren samen in de klas en een van de twee juffen is nog niet zo lang daar. Dus het was wel even leuk om met haar kennis te maken. Ze vroeg daarna of ik misschien wel eens iets met kinderen had gedaan. Toen vertelde ik inderdaad dat ik juf was voordat ik ziek werd. Wellicht zou je nog af en toe hier iets kunnen doen. Dat lijkt me natuurlijk erg leuk. Dus weer een in die mini nieuw klein projectje erbij. En weet je wat nou het fijnste was. Na 30 minuten zijn de kinderen weer lekker helemaal voor de Juffen.