Happy holiday

Het begon zo: als je ziek bent is het belangrijk dat je positief blijft dingen blijven doen. Dat geeft je extra energie en verlegt de aandacht weer even dat je een mens bent en niet alleen patiënt maar gewoon samen met je gezin. Zodoende ging ik samen met mijn ambulant begeleider’s op zoek naar iets waarbij het gezin van de zieke ouder centraal staat. Het verbaast mij wel dat hier zo weinig voor te vinden was. Dingen als de opkikker en kanjerwens etc zijn allemaal op zieke kinderen gericht. Stichting droomdag richt zich op gezinnen waarvan een ouder oncologische of levensbedreigend ziek is. Wat natuurlijk allemaal prachtige zijn initiatieven zijn! En dat het zo fijn is dat het bestaat. Aangezien zoals jullie wel hebben kunnen lezen valt onze vakantie en of uitstapjes regelmatig in het water.😤. Uiteindelijk kwamen bij de stichting happy Holidays. Hier kan je als gezin opgeven en dan kan je uitgenodigd worden om zes dagen lang vakantie te vieren waarbij de ouders volledig ontzorgt worden en alle medische hulp vlakbij is. Dat klonk als muziek in de oren.

Een paar weken geleden werd ik gebeld dat we uitgekozen om in de herfstvakantie naar de IJsselvliet te komen. Oftewel een vakantie te vieren bij happy Holidays. Na wat gerommel met de datums, afspraken etc kwamen er uit dat het een prima plan was en we bevestigen onze inschrijving. Even van tevoren krijg je een mail met alle praktische informatie. Ik zelf miste nog wel wat praktische informatie en heb even een mailtje gestuurd: wel of niet zwemmen, wel of geen handdoeken en beddengoed mee et cetera. Dit werkt netjes beantwoord en vervolgens kon de voorpret beginnen. Jesmay had er heel veel zin in en ze had ook echt een aftelkalender waarbij ze braaf elke dag uit zichzelf een strookje afscheurde. Zo werden we elke dag precies op de hoogte gesteld hoeveel dagen het nog duurt voordat we op vakantie gingen.

Het gekke is je hebt geen idee wat je te wachten staat, wat de bedoeling is, waar je mee te maken krijg en wat er gaat gebeuren. Dat maakt de autist in mij maakte dat erg onrustig. Ik hou gewoon van duidelijkheid en structuur. Ik ben gewend voor elke vakantie uit te pluizen wat we gaan doen wanneer we wat gaan doen wat er in de buurt is et cetera. En nu kan ik helemaal niets want het wordt allemaal voor je geregeld. Maar oké alles ingepakt (dacht ik). En daar we gaan met de afspraak als het niets is dan gaan we gewoon weer naar huis. Daar kwamen we aan bij het mooie IJssel vliet. Het is een enorm landHuis In een prachtige oude stijl. Je voelde je inderdaad een gravin of Graaf. Het huis schoon stal van leven in de brouwerij en de meeste gezinnen waren al aangekomen. Na de corona check konden we met ze alle naar binnen en maakten we kennis met onze vrijwilliger die ons de hele week zal helpen. Dit was Jeanne, een doorgewinterde verpleegster en zeer aardige dame. Obstakel 1 was alvast getackeld. Zij begeleiden ons naar onze kamers en elke kamer was aangepast met een hoog laag bed en aangepaste badkamer. Het zag er allemaal zeer netjes, deftig en schoon uit. Jesmay had een eigen kamer vlak naast die van ons. En in ons stukje gang was nog een moeder met twee kinderen waarvan een kindje de leeftijd van Jesmay . De twee meiden zijn dikke vrienden geworden.

Kort daarna was het al tijd om te eten De eerste avond krijgen een driegangenmenu. Je krijgt een vaste tafel waar je de rest van de week ging zitten. Jippie eindelijk wat structuur. We zaten aan de tafel met een moeder en een dochter en hun vrijwilliger. Het was erg gezellig met alle dames. O ja en ene heer natuurlijk. Met de dochter heb ik die week leuke rolstoel feitjes en gênante en/of rare situaties gedeeld. Na het eten was er een ouderbijeenkomst. Wat mij erg gelukkig maakte was dat we gelijk een soort programma krijgen wat we de hele week gingen doen. Pff Eindelijk een beetje overzicht. Het grappige maar ook confronterende was dat Jesmay ook die structuur nodig had. Haar vertelde we van tevoren ook even wat er die dag ging gebeuren. Je kon merken dat ze het ook echt nodig had. Daarna kregen we een rondleiding door het landhuis en ontmoeten we: de Graaf en de gravin, de ober, de kamermeisjes, de tuinman.

Dag twee was ook nog een beetje onwennig maar je ging gewoon in uit enthousiasme van de vrijwilligers mee. De eerste dag heb een prachtige gipsafdruk gemaakt die nu heel trots in ons huis staat. Daarnaast was er echt super veel te doen. Elke ochtend middag en avond was er wel een programma waaraan je mij kon doen. De ouders werden hierin echt ontlast. Het was eigenlijk gewoon een heel groot te familie. Alle vrijwilligers letten op alle kinderen en de ouders konden meedoen waar ze willen of iets anders gaan doen. Hierdoor heb ik me ook echt goed aan rusttijden kunnen houden wat wel nodig was met zo’n druk programma. Op een gegeven moment merkte ik dat het wel erg druk was en hebben wat meer teruggetrokken. Het leuke is dat je ook verschillende ouders Spreekt. Dit leverde bijzondere en mooie gesprekken op. Maar het zet je ook veel aan het denken en is het soms erg confronterend. Tuurlijk wordt er gesprekken gevoerd over ziek zijn, het was super fijn om ervaringen uitwisselen met mensen die dus echt snappen hoe het is. Omdat ze b.v. in een soortgelijke situatie zitten of als ander persoon in het gezin het meemaken en ervaren. Het praat toch anders. Dan moet ik altijd aan mijn nichtje denken, die zei altijd: ja ik snap je. Totdat ze zelf ziek werd en toen snapte ze, dat ze het eigenlijk ervoor helemaal niet snapte. Snap jij het nog?😬

Naar mate de dagen vorderde kom je steeds meer in contact met de ouders en kinderen. Het is toch grappig om te zien hoe het allemaal werkt. We zitten daar met acht gezinnen met acht gezinnen en een hele berg vrijwilligers. Onder die vrijwilligers zijn allerlei mensen: artsen, verpleegkundigen, verzorgende, recreatieteam en keuken medewerkers. Het is mooi om te zien, hoe ze heel erg hun best doen om ons een hele fijne vakantie te geven. Maar er ontstaan ook bijzonder de banden. Wie had dat gedacht… Omdat je zo van met elkaar meemaakt zie je ook verschillende naar mate de week vordert. Je ziet mensen ontspannen, weer genieten van elkaar/gezin en van de kinderen. Dat herinnert je eraan hoe belangrijk vakantie en leuke dingen doen is. En het hoeft niet ingewikkeld of duur. Gewoon dingen met elkaar mee maken en herinneringen maken.

Wat hebben we leuke dingen gedaan: spelletjes, domino, knutselen, bakken, muziek maken op skippyballen (erg leuk voor een teambuilding) buiten skelteren etc etc etc. Jesmay zei op dag 3; mama ik heb je wel gemist. Ze was zo heerlijk de hele dag aan het spelen met haar vriendinnen dat wij haar haast niet zagen. Wat natuurlijk alleen maar een goed teken is. Op donderdag was het hoogtepunt een bezoekje aan de Margriet kazene van het leger. Het was eens eenBeetje op het randje van pedagogisch verantwoord. Maar he wanneer krijg je zoeen kans? Dus we gingen er met z’n allen voor. We werden allemaal in kleine groepjes opgedeeld en je ging in een soort circuit vorm alle onderdelen af. Doordat het hele kleine groepjes waren was er alle ruimte voor de kids en volwassenen om vragen te stellen en onderdelen te doen. De kids hebben een trekkers gezeten, mogen schieten geweer het bekijken, aan leger broeken hangen, enorme spijkers slaan en in een tank rijden.

Dat laatste leverde nog wat komische situaties op. Op de heenweg mochten de meiden voorin zitten met alle knopjes en spiegels en kregen uitleg en alle aandacht van een militair. Beide meiden waren echte verzamelaar‘s en hadden allebei hun hand tasje bij hun met van alles erin. Denk aan onder andere: lippenstift, fluitje, kleine speelgoedjes, kleine knuffels, echte een roze meidendingen,blaadjes, stokjes, elastiekjes et cetera. Met de tank gingen we over ruig gebied rijden, door zand het bos en water. Als je achterin ziet zit kan je niet zien de tank is volledig voor veiligheid afgesloten natuurlijk. Ook zie je zijwaarts wat nogal een aparte beleving in je maag gaf, helemaal na de lunch. Voor mij was het wel een dingetje om er in te komen, Je moest namelijk een hele schuine helling op. Maar met de hulp van Richard en onze vrijwilligers lukte het wel. Halverwege viel het tasje van yes mee op de grond door de hele tanktanktank heen. Dus twee meiden en een soldaat in het denken over de vloer kruipend op zoek naar alle spulletjes. Dat was op zich al een komisch gezicht omdat het denk nou niet bepaald groot was. Zie het voor je? Toen we uitstapten kwam een van de heren ons nog achterna rennen. Volgens mij mis je je lippenstift en nog iets anders Roze. Vervolgens kwam nummer twee ook nog ik heb hier ook nog wat ehhhhh? spulletjes? Het was wel een grappig gezicht zijn grote stoere man geheel gekleed in leger kleding met wat roze spulletjes aan te zien komen lopen. Dat zorgt er natuurlijk voor hun ook voor een paar leuke opmerkingen😜.

De heren van het leger waren enorm enthousiast . Vol trots vertelde ze alles wat de kinderen en volwassenen willen weten. Richard en een andere meneer op leeftijd waren super enthousiast en Wilde van alles weten en mocht alles uitproberen. De meiden kregen enorm veel aandacht en mochten zelfs de helft van de militairen  schminken met echte leger schmink die ze tot groot plezier mochten houden. . Meestal werden het  bloemetjes en hartjes maar he, wel een stoere kleuren. Nadat we alle geweren en pistolen en aanverwante dingen hadden bekijken en uit hebben mogen proberen werden we weer met de tank teruggebracht.

We hadden de meiden al een beetje voorbereid want Richard en de andere meneer waren net zo enthousiast als de kinderen. Dus de twee heren hadden bedacht dat hun wel op de terugweg voorin mochten zitten. Toen ze hoorde dat we weer terug gingen, sprinten ze met zijn tweeën gelijk naar de tank om voorin te zitten voordat de meiden naar binnen konden. Ik stond met onze vrijwilliger nog buiten.(ik ben niet zo snel). Hu, hoe kan dat nou? Nou ja zeg, hij komt niet eens terug zei ze. Hij laat jou hier gewoon buiten staan! Hoe, kom je daar nou in? Natuurlijk waren er heren van het leger erg behulpzaam en hebben mij er letterlijk ingetild. Daarna ging de klep van de tank weer dicht.De heren voor in maar druk aan het kletsen en vroegen honderden uit. De militairen vonden het erg leuk en daar dan hebben nog een omweg genomen met nog iets ruiger parcours. Achtereen kan er een lichtje aan. Als je bijna gaat aanvallen gaat het lig je op rood lichtje op rood. De heren hadden voor de grap ons licht al meteen op rood gezet. De meiden vonden het prachtig, wij moesten aan iets heel anders denken🤭. Toen we gearriveerd waren, waar zijn de mannen nog druk aan het kletsen. Veel mensen waren uitgestapt. Doe dat de soldaat militair aan Richard vroeg moet jij je vrouw niet helpen? Huh? wat? Vrouw? Oh ja vrouw 😱😂Zo zie je maar mannen en speeltjes…. Dit verhaal is natuurlijk meteen het hele huis rond gegaan Hahaha.

Al vrij snel was het weer vrijdag bijna tijd om naar huis te gaan. Aangezien het thema televisie was, hadden we de laatste avond een feest avond met Oscar uitreikingen. Iedereen die dat wilde mocht iets te doen. Op een avond ging wel met een paar mensen Grease kijken. Uit de oude doos… Opeens kwam ik op het idee dat we dit wel op de Oscar avond konden doen. Dus met onze tafel, één van de recreatieteam, en nog de moeder van Jesmay haar vriendinnetje hebben een medley van Grease gedaan. Op de dansschool hadden we daar altijd(lees al eeuwen) een dansje op. Maar ja, ik zit nu in die stomme rolstoel. Nou gelukkig kan ik mijn armen nog redelijk onder controle bewegen. Onze tafelgenoten moeder en dochter herkende het hele liedje/film uit zijn hoofd. Bij Grease Lightning stonden we met de hele groep. Ook Richard heeft een lekker uitgeleefd als John Travolta. Dat verbaasde heel wat mensen 😇, we wisten niet dat je dat kon.🤣

Voor de feest avond hadden we een feest diner. Iedereen zat aan een hele grote tafel en we krijgen een zes gangen menu met als klapper op de vuurpijl wel een enorme ijstaart met; bavarois, slagroom, spekkies en Smarties. Heeerlijk! Voor het toetje had Jesmay met haar vriendinnetje K3 gedaan; beter als je danst. Samen hadden ze allebei een Oscar gewonnen. Wat waren ze trots. Omdat ze vijf en zes waren konden ze niet zo goed het dansje onthouden. Maar gelukkig; lang leve de iPad. Het enige nadeel was dat de muziek uitviel tijdens hun optreden. Halverwege werd hij weer aangezet maar toen liep het niet meer synchroon met het filmpje waar we aan het afkijken waren. Lalalallalal 😅. Gelukkig waren de meiden enthousiast en trokken ze zich er niets van aan. Ze kregen als eerste een diploma en een award dus hun avond was helemaal goed.

Daarna was het tijd voor hun om naar bed te gaan. Voor de ouders en de overige vrijwilligers ging het feestje nog even door met live muziek. Ik had niet mijn danstrolstoel meegenomen omdat het letterlijk niet meer paste in de auto. Laatste keer dat we een feestje hadden kon ik nog wel een quickstepje danse, Engelse wals of rustige boogie . Helaas kwam ik daar achter dat het nu niet meer lukte, en daar baalde ik heel erg van. Door corona zijn er natuurlijk haast geen feestjes geweest. Dus dit was wel even een klap. Toch maar goed dat we met rolstoel dansen zijn begonnen.

De volgende ochtend moest iedereen om 8:30 uur klaar zijn met de spullen in de auto. Dat was wel even een dingetje. Maar goed bijna iedereen is het gelukt om op tijd in de ontbijtzaal te eten met elkaar. En daarna kwam het afscheid. Mooi om te zien en te merken dat je binnen zo’n korte tijd echt een band kan opbouwen met elkaar. We zaten met ze allen aan een grote lange tafel en de vrijwilligers liepen en omheen om dag te zeggen en afscheid te nemen. Voor mij was het een vakantie met nog al uitdagingen oa loslaten, hulp aanvaarden en confrontaties. We waren wat sceptisch aan het begin maar dat was eigenlijk totaal niet nodig. Het was oprecht een heerlijke vakantie, met super mooie en bijzondere herinneringen, leuke contacten en echt even kunnen zijn wie je bent. Want iedereen heeft daar wel iets en niets is gek. Ik ben zeer dankbaar dat we mochten komen. Ik heb nooit beseft dat zo’n “ontzorg” vakantie zo waardevol kan zijn en wie weet mogen we over een tijdje weer. BEDANKT iedereen van happy holidays.

Mocht je aan een goed doel willen doneren, zou ik zeker deze stichting overwegen. http://www.stichtinghappyholiday.nl/index.php/home/donaties