Deel 2: ❤️ in actie – het oefenen.

Toen begon het liegen en bedriegen. Er moesten 4 afspraken namelijk gemaakt worden voor die danslessen zonder dat Richard hiervan af wist. Alles moest geheim blijven, dus dit was een behoorlijk potje regelwerk. Ik ben namelijk heel slecht in liegen en ik weet dat als ik dat doe en richard die kijkt me aan dat hij meteen door heeft. Gelukkig mocht ik één vertrouwenspersoon hebben, om alles mee te regelen en evt. als alibi.

Het oefenen gebeurde in een dansstudio dichtbij en verliep soepel, want ik had al wat ervaring. Ik had namelijk voor de show van de dansschool ook al een klein soort rolstoel dansje voorbereid. De dag ervoor was de Lockdown afgekondigd dus hebben we dat nooit kunnen doen.  Volgens Joost ging het wel allemaal iets te snel, want in 3x kon ik het al prima, echter won mijn perfectionisme het, dus ik wilde toch wel echt 4x repeteren. En daarnaast vond ik het ook heerlijk om weer met dansen bezig te zijn.

Natuurlijk moesten we de pomp ook nog ergens kwijt en ik wou niet zo inzicht hebben. En daarnaast wil je dat ding van € 600 nou ook niet echt stuk maken of zo. Dus ik had nog even een hoesje in elkaar geflanst ze we de infuus pomp aan de rechte stok onder de rolstoel konden plaatsen. Het slangetje was ook een uitdaging maar uitdagingen zijn er om aangenomen te worden. En ach, als ik toch bezig was kon ik ook nog wel even een leuk jurkje voor Jesmay in elkaar zetten toch?

De dansstoel waarin ik mocht dansen zat echt als gegoten en ik voelde me direct 1 met deze stoel.  (De andere rolstoel was niet op maar omdat hij natuurlijk geleend was maar toen was het al heerlijk).    Elke beweging die ik maakte met mijn lichaam reageerde de stoel op. Het meest heerlijke was dat ik weer kon draaien. Dat was iets wat ik enorm gemist had. Ook het vaart maken in als je danst was echt fantastisch.  Toen merkte ik pas echt hoe erg ik het had gemist.

Natuurlijk ging er ook weleens hier en daar wat mis, bijvoorbeeld over tenen rijden, de verkeerde kant op draaien, totaal je armen vergeten voor je te houden enz. Of soms afgeleid zijn door de schoenen van Joost( die overigens zijn eigenlijk mannen schoenenheeft die echt mooi zijn!) En tja als rolstoeldanser zit je toch ook wat ongemakkelijk op kruishoogte van een man. 😅Dat zorgt soms voor gênante effecten Maar he wel leven allebei nog.💪🏻.

Ook tijdens al deze repetities werd iedereen die aanwezig was, inclusief ikzelf, getest. De laatste repetitie kwam er een bedrijf testen, zodat de test 2 dagen geldig zou zijn.(😱waar gaat dat stokje allemaal heen). Ook zouden Wendy en haar filmcrew de laatste repetitie aanwezig zijn om hiervan shots te maken. De cameraploeg was er eerst die filmden alvast een aantal delen van de repetitie. Het ergste was nog dat de camera zo’n cm of 30 van mijn gezicht stond. Dit maakte mij best onzeker, is niet iets waar ik al goed in ben of wat ik dagelijks doe.

Wendy kwam daarna binnen met een arm vol jurken en ik moest a la minute kiezen welke jurk ik aan wilde bij het dansoptreden. Dit was vanaf haar arm niet heel duidelijk te zien, ik zag een blauwe en dacht: blauw past bij jouw, dus doe die dan maar. Daarna moest dit nog een keer opgenomen worden met een andere kleur jurk, omdat we niet zeker zouden weten welke goed paste en de crew moest weer verder.

De blauwe zat gelijk helemaal als gegoten, dus keuze was snel gemaakt. Daarna kwam mijn nichtje binnen en bleek zij toch de briefschrijfster te zijn…. Ik zei het toch…😜En ook deze verrassing moest verrassend genoeg nog 2 keer opnieuw worden opgenomen vanuit verschillende invalshoeken.

De volgende dag zou de uitvoering zijn. Ik wilde heel graag Jesmay bij dit alles hebben, maar deze wens was nog niet zomaar ingewilligd wegens corona. De ambulant begeleiders belden met school en toen bleek dit toch allang geregeld te zijn. De avond voor de uitvoeringsdag kwam toevallig Hart In Aktie voorbij op de televisie, opeens vonden richard en ik het heel interessant om te gaan kijken. Hoe zou dat nou komen 😅.