The After Party 😬deel 2

Vrijdag mocht ik op Controle komen. Ik had ervoor even gebeld wat er nou eigenlijk ging gebeuren aangezien ik zelf al de katheter eruit gehaald. Maar niemand kon mij dat vertellen. Niemand wist wat het plan was en of ik eigenlijk wel moest komen. Uiteindelijk belde er een dame dat de dokter even ging checken of het bandje wel goed zat. Toch best fijn, aan het einde van de middag voordat je een afspraak hebt volgende ochtend. Iets met communicatie?? Ik zou intussen zo graag proefpersoon of mysterie guest of zo willen zijn. Ik denk echt dat het een eye opener kan zijn voor het ziekenhuis. Om hun te laten weten hoe het als patiënt is en waar sommige afdelingen hun zwakke en sterke kanten hebben. Want het is zo verschillend per afdeling maar ook per arts. En ja, ieder mens/arts is anders maar in grote lijnen verwacht je toch een soort van protocol. Aangezien ze overal een protocol voor hebben. 😂😂. Mocht iemand een baantje weten ik hou me aanbevolen. 😇

Rich was mee naar het ziekenhuis gegaan omdat ik nog niet mocht rijden. maar hij ging niet mee naar binnen. Hij heeft intussen er ook wel een beetje genoeg van, van al die onderzoeken. Maakt het er niet echt charmanter op dat er weer iemand aan je partner zit te friemelen. (Bedenk aan, op, in etc😱) En ach ik begin er bijna een soort van aan gewent te raken op een of andere manier. Maar dat betekend niet dat ik de avond ervoor lekker slaap. Nee, er gebeuren zo vaak rare, gekke, onverwachte dingen dat ik nog steeds de zenuwen ervoor heb.

Maar goed het liep allemaal erg uit (een uur). Best fijn als je weerstand laag is door de operatie en je in een ziekenhuis zit en je eigenlijk niet zo lang kan zitten. Maar oké we mogen niet klagen, uiteindelijk werd ik geroepen. Het wordt steeds meer een uitdaging om op de onderzoekstafel te de klimmen. Helemaal lekker met hechtingen in je buik en een been die niet meewerkt. Om je heen staan dan vaak 2 verpleegsters die je willen helpen maar niet goed weten hoe. Ik ook niet aangezien mijn rechterbeen steeds spastischer wordt en mijn lijf elke keer anders reageert. 🤷🏻‍♀️. Dus dat geeft een soort ongemakkelijk gebeuren. Ik denk altijd een beetje aan die tennissers die op de baan staan te springen/tippelen als die bal er aankomt. Zo staan die verpleegsters ook een beetje omheen te huppelen.😅. (Sorry voor de tennisfanaten om mij heen).

Uiteindelijk natuurlijk toch op de bank beland, vertelde ze dat ze urine ging afnemen. Ohhh ja? Door de telefoon was gezegd een check van het bandje meer niet? Nou mevrouw de dokter wil het toch echt. Nou ja, we liggen hier toch al dus doe je ding😩. Normaal mag je dan niet plassen van te voren. Maar mede doordat we ruim een uur hebben zitten wachten was ik ondertussen wel een keer of 2 naar de wc geweest. De arts kwam binnen en ging eerst katheteriseren, blijkbaar zat er wel veel urine in? Ohhh ja hoe dan? Het flauwe was dat deze urine was opeens heel helder. Terwijl het gisteren nog een Troebel was met vlokjes. Dat zal je altijd zien dan ben je daar eindelijk bij een arts en dan heb je opeens geen last meer. 😤

Nou, wij zien niks van een blaasontsteking. Dus ik gelijk: Hoe kan het nou? Gisteren waren er de rode en witte bloedcellen in. Ja zegt de arts: dat zegt helemaal niets. Conclusie: ik snap er niks meer van. Alles leuk en wel maar mijn lijf zegt duidelijk wat anders! Alle bekende klachten en uitval zijn aanwezig. Ja dat klopt zegt ze daarom gaan we hem ook behandelen. Ondertussen zat er meer urine in en dat ik had gedacht. En zo heb je opeens een paar minuten drie hoofden tussen je benen die je plasje staan te bewonderen en er lekker een discussie over starten😱. Waar zijn we nu weer in beland. Pssstt, Hallo! Joehoe! Ik ben er ook nog. Kuch, kuch. Op een gegeven moment besefte de arts dat er ook nog een patiënt aan die Katheter lag. Nou, Mooi spul heb je hier hoor, zei ze😩. Daarna werd het Bandje gecheckt deze zat goed. Ik voelde hem met mijn lijf toen nog niet. Maar haast niets gelekt en het plassen gaat anders. Je lijf moet er een soort van aan wennen. Maar tot nu toe is het wel 90% verbeterd en ik hoop dat dat zo blijft. Dus met antibiotica en blaas ontspanners terug naar huis.

Het enige probleem is dat als ik moet dat het het ook NU moet. Dan bedoel ik niet even wachten nee NU!!!. Maar dan komt mijn draakje in zicht. Die vind dat ze ook nu recht op de wc heeft. Dus als ik begin te haasten voelt ze de bui al hangen en is zij natuurlijk sneller. Tot nu toe maar 1 keer te laat geweest. Maar we hebben wel het potje tevoorschijn getoverd want dat ging hem anders niet worden. Nu hebben we alleen nog strijd of ik wel op de wc mag. Volgens Jesmay kon ik prima op het potje. Maar gelukkig ?? Kwam ze erachter dat ik veel te dikke billen heb. Ehh dank je 😭.

Ondertussen was de Reactie op de blaasontspanners Medicatie weer echt heel fijn. Nog steeds heel misselijk, hoofdpijn en verschrikkelijk moe en ziek gevoel en af en toe opeens koorts. Best gek? Het werd er niet beter op maar ook niet echt slechter. Op zich klonk dat best positief vond ik zelf😅. Tot ik er na 4 dagen opeens heilig van overtuigd was dat ik muziek hoorde. Het probleem was alleen: dat niemand anders hoorde het. Ook zag ik Bewegende vlekken en dingen lopen die niet echt waren. En dat zonder de ketamine ?WoW, ik wordt echt gek. (Geen commentaar!!!). Vervolgens was ik alleen thuis en ik hoorde toch echt muziek. Popmuziek. Ik heb het hele huis rondgelopen waar de muziek nou vandaan kwam. Het werd niet harder of zachter nee het bleef het zelfde. Genoeg aanleiding achteraf om te denken dat het niet klopt. Maar ja als ik denk dat ik muziek hoor wil ik ook weten waar vandaan. Ik ga natuurlijk niet gelijktoegeven zonder het eerst helemaal onderzocht te hebben. Zelfs naar buiten geweest (terwijl letterlijk alle buren op vakantie zijn)maar niets anders te horen. Met mijn oren voor alle spiekers gehangen, naar boven naar de wekker geweest Maar nergens muziek te horen.

Dit was misschien toch wel de aanleiding om te gaan twijfelen aan mijzelf. 😫. Op een gegeven moment was het klaar, ben ik nu echt gek aan het worden??. Toen heb ik eerst maar even met de apotheek gebeld. We hebben nu zoveel medicatie dat de bijsluiters wel een weggegooid worden als ik een opruim bui heb. Conclusie nergens de juiste bijsluiter te vinden als je hem nodig hebt. Dan de apotheek maar even bellen en die raadde aan om toch maar even snel met de arts te bellen omdat er als zeldzame bijwerking hallucinaties bij waren. jippie weer een zeldzame💪🏻. Ik raak bijna aan al die rare dingen gewent🥴. Dus maar even met de afdeling gebeld. Ze moest wel een beetje lachen. Hoor je dat echt? Ja en niet lachen alstublieft 😅. Is echt niet leuk als je zelf denkt dat je niet spoort. Kijk als andere dat denken is tot daar aan toe. Maar als ik het zelf begin te geloven is het toch wel goed mis. Hahah tuurlijk zie je de humor er wel van in. Maar bedenk je even dat je iemand gaat bellen om te vertellen dat je dingen hoort die er niet zijn. Dat is best gek kan ik je vertellen. Ben ik nu gewoon aan het toeren dat ik niet……. Ze ging even overleggen en de volgende ochtend toen mijn arts weer werkte was de conclusie: we stoppen met deze spierontspanners en gaan terug naar de andere eigen die iets minder helpen maar ook minder bijwerking geven. Daarna geen muziek meer gehoord. Jippie ik ben toch niet helemaal Koekkoek.

Het pijnlijke gevoel in mijn buik heeft maar een weekje geduurd. Ik kon al snel weer veel dingen. Blijkbaar is mijn lichaam gewent om gemarteld te worden. Ohh en ik slik ook nog steeds extra pijnstilling dat was mij even ontschoten😬. Dus Na 3 dagen kon ik alweer bij mijn tenen. Toen ik na 1,5 week stopte met de extra pijnstillers bleek er toch wel wat meer pijn te zijn. De fysio en de arts snapte er al niets van dat ik zo weinig last had. Na 2 weken is er al meer controlle over het bandje en door de blaasontsteking lijkt het alsof je de hele tijd naar de wc moest. Maar uiteindelijk moest ik dus echt. Het is gewoon even wennen. Tot nu toe nog steeds weinig tot geen verlies. Dus zou deze strijd iets positiefs brengen? Ik durf het gewoon haast niet te geloven dus maar even snel afkloppen op hout 😂

De thuiszorg is intussen ook opgestart. Dat zorgt weer voor een leuk blogje voor volgende keer. 1 ding is zeker het is hier haast nooit echt saai 🤭.