Jippie de 2 weken strenge quarantine is voorbij🎉🎉🎉.

Nee geen Corona !! Maar minder afweer de de blokkade zie vorige blog😉.

Tuurlijk ik pas de hele tijd op, dont worrie. En ja, we moeten extra voorzichtig blijven. Maar het was echt twee weken in huis en tuin. Stiekem ben ik er tussendoor toch heel even uitgeweest maar heel goed opgepast hoor. De twee weken thuis zitten dat is nogal pittig. (Maar acht door de blokkade strakjes minder pijn).Dan merk je pas hoe vaak je er toch even uit gaat voor iets. Hup even naar de winkel of iets anders. Maar ik mag weer loslopen. Pas op voor overstekend wild💪🏻

De eerste week had ik het even goed bedacht en had ik allerlei taakjes bewaard en knutsel dingen bedacht naai werk etc. Gelukkig kwam dochterlief nog met de stijkkralen actie. Het plan was om mijn kast op te ruimen en op Facebook te zetten maar dit alles had ik binnen 1 1/2 week gedaan. En dan begint het pas echt de muren op je af te komen. Ik ben al van nature geen echte stilzitter😅🤣. dus dat maakt het nog eens een extra uitdaging.

De meeste die mij een beetje kennen weten dat als ik echt Gefrustreerd bent dat ik dan ga bakken. Voor mijn MS had ik als uitlaatklep: skeeleren en hardlopen of even dansen. Helaas is het allemaal niet meer mogelijk dus moet de mixer het ontgelden. Dus binnen een middag had ik kwarkbollen bananen brood en appeltaart gebakken. Ja en wat doe je daar dan mee? Nou, maar even uitdelen aan de buren. Zo die waren ook weer blij.

Ondertussen had het ook meer tijd om op te ruimen. Ik ben de zolder aan het opruimen. Nadenk je op zich nou dat is toch niks interessants. In principe voordat ik met zwangerschapsverlof ging heb ik bijna mijn hele klas naar huis gehaald(wat van mij zelf was). En ja na 8 jaar stage en 12 jaar in het onderwijs is dat best veel😱. Ik heb altijd veel zelf geïnvesteerd qua spullen, mappen, een kluskist, weegschaal et cetera. Daarnaast heb ik heel veel kinderboeken en allemaal mappen op groepen en op thema. Daar kan ik een aantal dingen daarvan nog goed gebruiken voor mijn Nederlandse lessen. Maar toch zoek je nu het merendeel op internet op als je wat wil hebben. Daarnaast heb ik altijd mijn best gedaan om coöperatief leren zoveel mogelijk in mijn onderwijs aan te bieden. En ik had een andere hobby Namelijk zoveel mogelijk spelletjes maken met het thema. En het liefst natuurlijk allemaal andere spelletjes zodat het een uitdaging blijft. De helft heb ik laten liggen de andere helft ligt bij mij thuis. Afijn dus genoeg om uit te zoeken. Maar het is een werkje wat je steeds voor je uitschuift.

Een tijdje geleden was ik al begonnen met een aantal mappen uit te zoeken en op thema te sorteren wat nog bruikbaar was voor de Nederlandse lessen voor buitenlanders. Toch lastig want: ik denk nog veel te kunnen gebruiken. Conclusie er gaat niet zoveel weg. Zoals jullie vast wel weten hou ik heel erg van structuur, duidelijkheid en georganiseerd bezig zijn. Dus ook dit moet netjes in een mapje met een thema erop et cetera et cetera. Je snapt wel dat het niet even een werkje van een uurtje is. Daarnaast komt er ook nog bij kijken dat het emotioneel best pittig is. Toen ik met verlof ging heb ik natuurlijk nooit bedacht dat ik niet meer terug zou komen. Dus daarom heb ik zelf meer veel mogelijk van mezelf uitgezocht en meegenomen. Maar toch doet het pijn om op te ruimen, weer een afscheid, weer een confrontatie. Ik mist de tijd heel erg met de kinderen voor de klas staan, ze uit te dagen, de probleem gevalletjes structuur te bieden en een veilige plek, het zelfvertrouwen van de kinderen te laten groter groeien. Maar ik mis ook het enthousiasme en de ongeremdheid van de kids. En zo kan ik nog wel honderd dingen opnoemen. Het is zeker dat ik niet meer aan het werk kan dus dan telkens moet vinden om wat op te ruimen.

Op de een of andere manier stond deze week opeens een beetje in het teken van afscheid nemen. Aangezien ik had beloofd aan mezelf dat ik mijn kledingkast zou opruimen. Daar ben ik al een half jaar mee bezig, elke keer als ik het me voorneem om het morgen te gaan doen. Is rich ziek en ligt hij in bed. Aaaggrrrrr. Maar goed daar gingen we. Hoppa, Oké wat hebben we dit jaar niet aangehad? Pas ik er nog? Kan ik het nog aan dat mijn lichaam het trekt? Vooral dat laatste is een dingetje. Net als bijna elke Nederlander hou ik heel erg van uitverkoop en kijken waar je het goedkoopste je spullen kan halen. Het is een soort hobby denk ik. Een paar maanden na mijn bevalling was ik al vrij snel weer in mijn eigen model. Dus heb ik een aantal nieuwe spijkerbroeken gekocht van een duur merk. Het merendeel heb ik niet Aangehad alleen gewassen. Soms even maar het deed teveel pijn. (Fysiek). Ik pas ze zeker nog wel alleen het levert veel meer pijn op aan mijn bekkengebied. Omdat we toen nog in een fase zaten: ohhh dat gaat wel weg. Negen maanden op negen maanden af je moet even wat geduld hebben. En rustig aan doen, Heb ik dus een heleboel mooie broeken in de kast die ik nu ongeveer al drie jaar van links naar rechts in de kast verschuif.(Iemand maatje 28/29 lente 34?) vond ik het tijd worden dat ze nu op facebook gingen.

Ik heb dus mooie foto’s gemaakt en op Facebook en marktplaats gezet. ik heb voor mezelf de regel dat als het twee maanden op internet heb staat en het niet verkocht is dat het dan naar een goed doel gaat. Ik heb intussen contact persoontje die minima gezinnen helpt en ondersteunt. Dan is het toch allemaal wat minder erg om weg te doen. Ik blijf het maar bewaren en soms verkocht nog wel wat maar lang niet alles. Zo ook kwam ik ergens nog mijn skeelers tegen. Vooral in de tijd van het hele IVF gebeuren kon ik veel frustratie/woede tijdens het skeeleren kwijt. Heerlijk een asfaltweg, lekker hard gaan en de wind langs je heen voelen. Ohhh Wat mis ik dat. Maar helaas dat zal ook nooit meer kunnen zelfde als fietsen dat gaat ook niet echt meer. Dus de skeelers nogmaals op Facebook. Het is nogal veel vraag naar dus ik had best geluk. Wel goedkoper weg gedaan als dat ik had bedacht maar het waren ook een soort professionele skeelers en ja dat krijgen we niet meer voor terug als je doorverkoopt. Toen ze werden opgehaald was ik echt even verdrietig. Weer een stukje van mijn oude ik weg. na al die tijd denk je toch dat je het wel aardig onder controle heb en een beetje geaccepteerd heb maar de bij zoiets zie je toch dat het eigenlijk niet zo is.

Maar goed intussen de kledingkast opgeruimd. Aangezien mijn geheugen me ook regelmatig in de steek laat. Heb ik overal met mijn lettertang teksten opgeschreven zodat ik niet vier keer een la open moet doen. Zo is ook de autist in mij ook weer een beetje gevoed en dat zodat ik hopelijk minder kwijt ben en het meer geordend blijft.

Terug naar de quarantaine, het werd dus wat moeilijker en confronterend dan dat ik had bedacht. Aan de andere kant heb ik ook mooie dingen. Zoals spontane hulp van de buren. De ene buurvrouw heeft Jesmay even opgevangen en ze kwam een pot met bloemen brengen. De andere buurvrouw Heeft 2 keer per week wat kleine boodschapjes gehaald. Ik kan veel bestellen op internet maar er is ook veel uitverkocht of niet leverbaar. Dat zeggen ze dan aan de deur als ze de bestelling komen leveren. Echt heel fijn maar niet heus. Dus echt super lief want je vergeet altijd wel wat. En het was totaal geen probleem🥰

Weer iemand anders kwam nog een klein kadootje brengen of even langs om te zwaaien. Of een lief berichtjes kaartje. Het is zo fijn dat er veel mensen meeleven en veel je willen helpen. Zo ook de moeder van mijn toekomstige schoonzoon. 😂 Jesmay is ervan overtuigd dat ze met hem gaat trouwen en drie kinderen gaat krijgen. 😅 Maar zij heeft zo lief Jesmay elke dag dat ze naar de opvang ging haar opgehaald en weer thuis gebracht. Naast dat jesmay het ontzettend leuk vindt gaf het voor mezelf heel veel rust. Het is zo lief dat ze het aanbood terwijl we elkaar amper kende. tuurlijk heeft draakje het ook weer voor elkaar gekregen om tussendoor nog even een paar keer extra met haar vriendje thuis te spelen. Die 2 hebben zoveel lol samen, jammer dat ze niet samen in de klas zitten.🥰

Ondertussen Ben ik ook veel met mijn nichtje bezig bezig. Zij heeft sclerodermie. (leuk woord voor galgje😱). Het is heel heftig en supersnel gegaan. Haar longen waren al aangetast en door het bindweefsel werd er nog meer aangetast. Zij heeft de eerste deel van haar hersensstamceltransplantatie er al op zitten en ligt nu voor vier weken weer in het ziekenhuis met nog meer chemo et cetera. Ik weet niet of je het een geluk kan noemen maar voor haar ziekte bieden ze het wel in Nederland aan en wordt het vergoed. Zuur maar voor haar wel een geluk. Ik leef zo met haar mee en vind haar echt een kanjer dat ze er compleet voor gaat. Mocht je er iets over willen lezen https://derollercoastersclerodermie.nl/over/

Officieel morgen maar vandaag zit mijn quarantaine er echt op. Dus ik was van plan lekker tussen 4-5 met de rolstoel Jesmay ophalen vanmiddag. Viel dat even in het water letterlijk. Het regende en ☔️. Dus werd ze toch nog maar een dagje opgehaald.

Volgende keer neem ik jullie mee naar de ambulant begeleider of de accupunctuur miep dat weet ik nog niet🤷🏻‍♀️