Ja geloof het of niet, als je in een rolstoel zit zijn er best wel wat voordelen aan het hele corona Gebeuren. Ik had nog steeds het plan om jullie mee te nemen in de meest gekke dingen die ik tot nu toe heb meegemaakt. Helaas gooide dat kleine rottige beestje wat roet in het eten. Maar nier getreurd we mixen het gewoon wat met wat positiviteit en tatahhh je heb een blog😂.
Het meeste gekke waar echt mijn mond van open viel, is dat onbekende mensen je gewoon aaien. Net als een klein kind over je hoofd of ergens anders. De eerste keer twijfelde ik of het wel wat gebeurd maar ondertussen is het me al 3 keer overkomen en elke keer ben ik weer verbaasd. Ik snap dat je misschien op aai hoogte zit maar toch is het heel gek. Met 1,5 meter heb je daar geen last van 💪🏻💪🏻💪🏻.
Daarnaast zijn mensen echt heel handtastelijk. Uit het niets: gaan ze je dus over je hoofd aaien Gaan ze je een hand geven?? En kneepje in je schouder: je doet het echt zo goed. Ehh wie bent u??? En kent u mij?? En hoe weet u dan of ik het goed doe? De eerste paar keer was het een beetje stamelen ehehe dank u wel??? De keer daarop was ik iets scherper. Oké ik twijfelde ook echt of ik diegene kende 😅. Dank u, maar ken ik u ergens van? (Nee geen slechte versier truc). Nee hoor maar ik zie het gewoon aan u. Ook? Misschien toch morgen mij haar anders doe? Of plotseling achter je staan en je schouders vasthouden en overdreven ademen. Dit gebeurd vooral als je bv ergens aan de kant staat te wachten of zo. En voor de duidelijkheid geen idee wie het is en ze hebben ook niets gevraagd. Zo even wat positieve energie gegeven. Aha Ehh dank u denk ik. Ik ga nu weer verder daag. Waar is die om snel weg te rijden ?? Geloof me die weet ik intussen heel goed te vinden😈. Gasssssssss.
Intussen ben ik gewent dat mensen naar je kijken (bedenk ongegeneerd staren), of stiekem kijken. Blijkbaar hebben sommige daar ook een mening over. Deze mevrouw was zwaar onder de indruk blijkbaar. Ze loopt naar Jesmay en mij toe. Ik vind het zo knap hoe je dat doet met een jong kind. Ondertussen aai aai over mijn arm en Jesmay haar rug. (Ehhh nou eigenlijk vind ik het veel knapper om in een winkel te rijden zonder iets of iemand aan te rijden maar oké). Dank u maar ze is er intussen aan gewent, kinderen zijn flexibel en veerkrachtig. Ik voel gewoon dat jullie het goed doen. Redelijk geëmotioneerd liep de dame daarna weg. Jesmay: mama ik had helemaal geen kriebel op mijn rug waarom kriebelt die mevrouw dan. Ehhh ja weet ik eigenlijk ook niet……. kijk wat leuk ze hebben hier ook boeken 😅.
Zoeen zelfde voorval had ik met kerst ook in een tuincentrum. Eerst even een blooper tussendoor. Ik was met Stella en Jesmay even een rondje gereden en we gingen even wat eten. Ik was heel blij dat ik mij zo netjes had ingeparkeerd. Toen bedacht ik dat ik even naar de wc moest maar was vergeten dat ik mijn voetsteunen precies aan weerskanten van de tafelpoot had geparkeerd. Dus ik was wel een stukje achteruit gegaan maar niet genoeg. Toen ik wou rijden ging dus de tafel mee. Gelukkig met redelijk lege kopjes en niets ongevallen dankzij het vang talent van Stella. Een tafel naast ons had het zien gebeuren en probeerde hun lach in te houden. Toen ik langs kwam zei ik lachend; ja ik moet nog aan mijn parkeer talent werken 😅.
Maar goed terug naar de spontane handtastelijke acties. Ik stond even te wachten totdat Jesmay uit de ballenbak kwam. Naast mij staat een grote Surinaamse meneer. Ik probeerde eerst aan de linkerkant langs hem heen te gaan en toen aan de rechterkant maar door deze grote meneer had ik dat taal geen zicht op de ballenbak. Ons draakje maakt daar uitstekend gebruik te maken ik doe net of ik mama niet zie. Die meneer wil een stap naar achter te zetten en ziet mij dan opeens. Sorry mevrouw ik zag u niet. Geeft niet ik ben ook wat lager. Vervolgens pakt hij een stoel naast me en pakt mijn schouder en hand vast. (Het flauwe van zoeen rolstoel is dat je niet even weg kan en als hij te lang stil staat, hij uit gaat) Het ga je goed, ik zal voor je bidden. Dank u wel. (Waarom doet hij het nu niets). Geloof jij? Nou er zijn mooie verhalen met een mooie boodschap. Mama ik kan mijn schoen niet vinden. (Pff gered) sorry moet even helpen zoeken, fijne dag.
Begrijp me niet verkeerd! Van mensen die ik ken kan ik echt een compliment of opmerking waarderen omdat die er ook zicht op hebben. Maar van vreemde vind ik toch een beetje raar. Misschien moet ik gewoon een bordje ophangen: pas op ik bijt 😈
Wc deuren dat is ook een dingentje, sommige mensen willen iets te graag helpen. Wc is zoeen mooi voorbeeldje. Mevrouw zal ik u even helpen. Zonder op antwoord te wachten trekt ze de deur open. Zo nu kunt u erin. Dank u wel hoor. Moet ik u ergens mee helpen. Nee hoor dank u. Nog steeds doet ze de deur niet dicht. Ja ik heb vroeger in de thuiszorg gewerkt. Ohh ja? (Ik moet plassen!) ja ik heb alles zoeen beetje wel gezien. Dank u wel hoor mevrouw maar dat lukt nog prima zelf. (Ga weg😭)nog steeds de deur niet dicht. Dank ik zou graag nu naar het toilet willen. Ohh ja natuurlijk, eindelijk de deur dicht. Maar nog steeds geen voetstappen dat ze weg loopt. Nou ja dan verstand op nul en toch maar plassen😱. Even handen Wassen en ja hoor daar staat ze nog😭. Zo alles gelukt, ik heb maar even op u gewacht. Ja hoor dank u wel. Ik zal even de andere deur even open doen. Heel fijn, gassss fijne dag.
Ook nog een leuke zijn de paden van oa de kruidvat. Die zijn onwijs smal en vol met standaards, manden en andere obstakels. Heel goed voor mijn rolstoel rijvaardigheid te oefenen. En zelfs toen mijn stuurtalent aanzienlijk verbeterd was, heb ik nog steeds regelmatig dingen in mijn wielen hangen. Of kaartjes of spullen eraf rij. Maar naast dat het voor mij een uitdaging is kunnen andere mensen er ook niet door. Meestal wachten mensen maar er zijn ook soms mensen ongeduldig. Nou is mijn rolstoel elektrisch dat zie je niet aan de achterkant. Dus mensen proberen stiekem je rolstoel vooruit te duwen. Maar dat werkt totaal niet bij die van mij 🤣. Dus duwen ze iets harder. Ohh u wil er langs? Mag u ook gewoon vragen hoor.
Maar om terug te komen op het irritante beestje Corona met alle reglementen van het er RIVM. Heb ik hier totaal geen last meer van. Mensen houden afstand, nou ja in de meeste gevallen dan en waar het kan. De paden in de winkels zijn breder geworden een stuk minder onderdelen neem ik mee (nou ja het gemiddeld genomen 😇). En het is veel rustiger overal dus je komt minder mensen tegen dus minder graai en minder kans dat ik iemand aanrij😊. Misschien kunnen we deze regels voor onbekende van rolstoelgebruikers (als deze gekke tijd over is) houden? Maar aan de andere kant heb ik dan niet zo veel te bloggen 🤣🤣🤣.
En tuurlijk mis ik ook het contact ook dingen waar je nooit over nadenkt. Het is zo normaal bv even een hand geven en elkaar aankijken om een impressie te hebben hoe het met elkaar gaat. Even een knuffel als het wat minder gaat. Elkaar begroeten als je ergens naar toe gaat of elkaar tegen komt. Het maakt het allemaal zo onpersoonlijk. Dit heb je natuurlijk nog wel met je gezin als er niemand ziek ik tenminste. Maar toch merk je nu hoe belangrijk ook lichamelijk contact is. Ik merk het aan Jesmay uit spontaniteit knuffeltjes altijd haar vriendinnentjes, de juf als ze weggaat en als er iemand langs komt. Mama ik vind ze lief waarom mag ik ze dan geen knuffel geven. Dat doe je toch als je iemand lief vind? Zie je maar aan elke munt zit een keerzijde
Ilona op wieltjes 