Even een kleine rustpauze genomen met ongeveer de hele familie ziek. Nee het was niet coronavirus, en de voorjaarsvakantie en een heftige week. Ondertussen zit mijn hoofd bom vol met allerlei ideeën voor de de blog. Ik denk dat er zoveel dingen interessant zijn en waar mensen echt niet bij stilstaan. Maar goed al die ideeën heb ik braaf opgeschreven op mijn lijstje dus als ik dat lijstje niet kwijt raak heb ik voorlopig nog wel wat te schrijven. Ik zie hier een uitdaging. 😅. Ik merk dat ik het steeds leuker vind omdat ik ook veel positieve reacties krijg dat ik eigenlijk steeds meer over het hier en nu wil schrijven. Daarnaast mijn mooi gekozen afgebakende onderdeel de rolstoel wordt steeds groter. Hahah maar dat geeft niet. Toch nog een verhaal uit de oude doos (geen opmerkingen!)🤪 Maar goed dit (achteraf) hilarische vakantie verhaal wil ik jullie niet ontnemen.
Zoals jullie de laatste keer hebben kunnen lezen heb ik mijn elektrische rolstoel. Eigenlijk dus elektrische aanpassing op mijn rolstoel gehad. Even gecheckt alles ging dus hij kan zo mee op vakantie. Gelukkig was ik zo slim om met een ex collega/vriendin vlak voor de vakantie toch nog maar even te oefenen met de rolstoel. We gingen even in Hoofddorp shoppen en had al gewaarschuwd dit wordt een dingetje. afijn daar aangekomen moest dat ding uit de auto en in elkaar gezet worden. Die voetsteunen ziet er wel erg gek, waar zijn die haakjes mijn tas op te halen, waarom doet hij het niet, ik heb geen idee meer hoe we hem uitmoeten vouwen. afijn het ding zat in elkaar, tas opgehangen en daar gingen we dan. Eerste obstakel je moet de lift in,tweede obstakel je moet dezelfde lift weer uit in zijn achteruit. Derde obstakel Kruidvat en action. Vierde obstakel die rolstoel moet je auto ook weer in. Afijn achteraf was ik blij dat ik nog even wat had geoefend en dat mijn vriendin er zoveel geduld mee had.
Eindelijk gingen we op vakantie, het hele gezin heeft echt naar uitgekeken. alles was geregeld met de vliegtuigmaatschappij moet ook nog een heel dingetje is omdat je al je maten moet opgeven van Je rolstoel en je moet weten hoeveel die weegt. Dan moeten ze goedkeuring geven of die dan mee mag. En je moet ook nog om assistentie vragen op de luchthaven. Na meerdere Telefoontjes en mailtjes was het allemaal gegelukt. Toen we daar aankwamen zagen we een bordje voor assistentie. Daar kon je mailde melden met koffers en al je bent geheel begeleid naar de balie bagage afgifte en door de douane et cetera et cetera. Erg fijn!
Toen we bij de gate aankwamen werd het al lastig. Ohh u heeft ook een rolstoel. (Hele slimme opmerking 😬). Maar deze is wel zwaar. Die had al bij de balie ingeleverd moeten worden. Nou eh daar zeiden ze van niet. Nou ik moet even overleggen of het wel mag. Na moeilijk moeilijk mocht hij toch vanaf hier in het bagage ruim. Dus wij het vliegtuig in. De dame van de begeleiding had nog even aangegeven dat ik de volgende keer een bepaalde code moest aangeven. Dan konden ze je ook naar je stoel tillen. Ik weet niet of ik daar behoefte aan heb hahah. Maar de dame vond het erg handig. Ik dacht laten ze haar maar lekker de stoel in tillen 😱.
De vliegreis ging prima, lang maar dan heb je ook wel wat. Daar aangekomen hebben ze geen slurven maar trappen. Dus voor ons hadden ze een soort oude bouwkeet op een wagentje die omhoog kan. Daar werden eerst alle rolstoelen in gegooid(ja letterlijk) en toen kwam hij ons ophalen. Voelde Echt super veilig, vooral met een kind van 3 en 1 enkel touwtje op de hoogte van 1 meter bij de voor en de achterkant van de bouw keet. Maar goed, wij die rolstoel wat onhandig in elkaar zetten. Maar we kregen hem niet aan de praat. Ik begon wat in paniek te raken omdat je op de luchthaven van egypte in een soort kudde wordt meegenomen zodra je binnen bent. En met mijn handen rolleren is geen succes. Een andere rolstoeler stelde ons wat gerust; door de kou in het vliegtuig doen de electrische onderdelen het vaak even niet. En hij had gelijk nog voor dat we beneden waren deed hij het weer. Oja de weg naar beneden duurde 10 min.
De transfer etc was geen probleem terwijl ze aan de telefoon heel moeilijk deden dat hij niet in de bus paste. Nou bij bus was er niets aan de hand. Vrij Snel naar het hotel gebracht daar kennen wij de weg en zij kennen ons. Dus ze waren vrij flexibel en konden met weinig bijbetalen een familie kamer boeken. Ook waren we nog op tijd voor het avond eten en met een beetje dooreten de Mini Disco. De mini disco is boven. Ze hadden met 2 maanden een lift dus dubbele mazzel. Ik zei tegen rich en Jesmay ga maar vast die lift duurt lang en dan mist ze het begin.
Ik dus op weg naar de lift. Ohh een helling die is best steil. Nou adem in en uit en gaan. Nou dat valt best mee. De lift in was een moeilijkere opgave. Mijn inschattingsvermogen is niet heel goed. En aangezien ik niet zoveel geoefend had ging dat niet heel soepel. Dus vast met je wiel aan de zijkant van de lift. Iets met heen en terug. Net zoiets als je auto voor het eerst parkeren. Dus na een paar keer lukt het. Helaas met wel iets meer gas dan de bedoeling was maar we waren binnen. Gelukkig niemand bij het uitstappen behalve een matje. Dat geval zorgde voor wat problemen. Mijn wiel bleef daar op draaien en onderstussen ging de deur toch. Een man van het winkeltje kwam aanlopen en even helpen. Dus ik braaf dank u wel zeggen, hij bleef maar vriendelijk naar mij buigen. Oké we zijn boven 🎉🎉. Waar was die mini disco ook alweer. Je komt echt heel anders binnen dan als je het lopend doet.
De receptie/foyer bestaat uit een hele marmeren vloer die 3 keer per dag gepoetst werd. Eerst moest ik een helling af, het was even zoeken maar gevonden. De helling leek wel mee te vallen. Ik dacht doe het stukje voor stukje heel voorzichtig. Het eerste stukje ging goed daarna slipte ik en gleed ik letterlijk zijwaarts naar beneden. Ik half uit de rolstoel hangend kwam beneden Een mannetje van de receptie komt even checken of het oké is. Ja hoor meneer prima, (mijn hart zat in mijn keel) kwestie van lachen en zwaaien. Gelukkig deed alles het nog dus gewoon doorrijden alsof er niets is gebeurd. Veel mensen zeggen je blijkbaar gedag in een rolstoel. Zo ook een stel Duitse mannen. Nou op naar de volgende helling. Deze was omhoog, de voorzichtige aanpak werkte niet dus als ik deze vol gas neem ben ik er snel vanaf. Oké kom op ilona je kan dit 💪🏻💪🏻💪🏻.
Ik vol gas de helling op maar doordat het marmer zo glad en goed gepoetst is bleven de wielen glibberen en draaien. Doordat ik schrok gaf ik nog meer gas waardoor ik met een enorme vaart naar achter werd gelanceerd. Ik had echt zoeen geluk. Een van die Duitse mannen kwam aan gespurt en ving me op. Anders was ik dus over mijn kiepwieltjes heen zo naar achter gevallen. Lekker met je hoofd op de tegels goed begin van de vakantie 😱. Meine gutte, wat machen sie? Eehhhhhh Ich Weiss nich? (Mijn Duits is super slecht). Dus die man geeft een gooi en een duw aan die rolstoel. Nu waren natuurlijk wel de wieltjes geblokkeerd dus hij heeft mij en mijn stoel gewoon naar boven geschoven. Bijna 100 kilo samen. Ehh geluk dat hij al veel bier op had??? Rich had het ook zien gebeuren dus die kan er ook al aan. Waarom duurde zolang? Ja was wat moeilijker als dat ik had gedacht 😬. Ik ben nog nooit zo blij geweest met een Duitse man Haha. Ach voor alles moet een eerste keer zijn. Uiteindelijk toch bij de mini disco beland. Doel bereikt! Nog 11 dagen heuveltjes te gaan💪🏻💪🏻💪🏻
Achteraf gezien was het wel grappig maar op dat moment stonden echt de tranen in mijn ogen en de moed zakte in mijn schoenen. De hele vakantie en nog steeds heb ik een trauma bij elk steil heuveltje of afritje. Het blijft elke keer spannend. Aangezien ze tegenwoordig overal therapie voor voorschrijven is dit misschien wel een mooie optie ?!?😂volgende keer deel 2
Ilona op wieltjes 