De Volgende schooldagen



Na de drie wen dagen was het weekend. Laten we zeggen dat het zowel voor Jesmay als voor mij best wel een heftige week was. Waren ook allebei zo moe van alle indrukken. De laatste Wendag dat ik Jesmay naar school bracht begon het geklets al. Ik heb er ook wel eens zien lopen. Mensen denken vaak dat als je in een rolstoel zit dat je ook spontaan doof bent. Nou ik kan je vertellen mijn oren doen het meestal prima. Oké, eerlijk is eerlijk soms heb ik ook wel wat last van wat selectief gehoor 😂. maar wie niet niet. Al met al waren het niet de leukste drie dagen en ik zag er behoorlijk tegen op om de rest van de schooljaar zo ermee door te gaan.

In het weekend bracht me dat op een idee. Aangezien ik als juf vaak genoeg kennis hebt gemaakt met enorme indianenverhalen wilde ik dat graag voor zijn. Je weet wel iemand heeft iets en het wordt groter en groter en uiteindelijk gaat hij bijna dood. Nou daar had ik geen zin in.

Toen we in september het nieuwe dans- seizoen was begonnen heb ik ook een mail geschreven. Ik loop daar al rond vanaf dat ik klein ben en hoop mensen kennen mij. Het verschil tussen voor en na de vakantie was zo enorm groot dat ik het onmogelijk nog kon verbloemen. Ik wist van tevoren al dat het voor vragen geen zorgen en indianenverhalen. Een ander ding was dat je je waarschijnlijk je verhaal minstens 50 keer moet doen. na twee of drie keer je verhaal doen is je energie wel op laat staan als je het heel vaak moet doen. En daarnaast wil je op de dansschool jezelf (de oude ik van voor mijn beperking) te zijn en niet de zieke. Tuurlijk ontkom je er niet aan ziek zijn en iemand met een beperking te zijn. Maar naast dat ben ik nog steeds voor een groot deel gewoon ilona.

Deze mail heeft me op veel manieren iets gebracht. Voor mezelf een klein stapje in de richting van acceptatie. Maar ook opluchting dat iedereen voorbereid was. En tuurlijk wordt je bekeken. (Toen ik nog Zonder beperking was heb ik dat net zo goed gedaan). Of het komt natuurlijk door mij fantastische chihuahua loopje😜. Mensen konden de mail waarderen en daardoor is er meer begrip. Toch blijft het voor sommige mensen lastig om je te benaderen maar ik kan het zo waarderen als mensen het toch proberen. Zo zie je maar eerlijkheid duurt het langst en wordt gewaardeerd.

Met deze ervaring in mijn zak dacht ik nu hetzelfde. Ik stuur een mail naar de ouders zodat alles in 1 keer duidelijk is. En zo ook de indianenverhalen een beetje ingetoomd te worden. Dus na het aangekaart te hebben bij de juf zou ze nog voor maandag het mailtje sturen. Nou is zoeen een mailtje maken best lastig. Je wil duidelijk zijn maar niet zielig. Je wil laten weten dat het een rot situatie is maar je openstaat voor vragen. Dat het soms lastig is en extra hulp nodig hebt maar ook dat je zoveel mogelijk zelf wil doen zolang het nog kan. En dan ook nog een beetje luchtig en prettig om te lezen. Nou na een uurtje had ik toch wat naar mijn zin op de mail. (Hoezo ik leg de lat hoog).

Tuurlijk was het spannend om naar school te gaan. Er zijn de afgelopen 3 dagen veel ouders naar ons toe gekomen. Die hun hulp aanbieden en laten weten dat ze het gelezen hebben. Jesmay vond al die aandacht wel gezellig zolang ze maar op schoot mag zitten. Weer werd het mailtje erg gewaardeerd en knap dat we daar zo open over zijn. Nou voor mij weer een leerdoel bereikt jippie (we blijven toch een juf hoor😅).

Super lief allemaal maar het brengt soms ook wat gênante en grappige situaties mee. De eerste dag bijvoorbeeld hebben verschillende ouders zich voorgesteld maar ik helemaal niet gevraagd bij welk kind ze horen . Ook ben ik heel slecht met namen en gezichten herkennen dus ik heb geen flauw idee meer wie wie is. Bij dag 2 was ik zo slim om toch te vragen wie bij wie hoorde. Door vallen en opstaan leer je het wel.

Ook waren er een tweetal vaders die niet wisten wat ze ermee aan moesten. 1 van de 2 heren was al een beetje om me heen aan het draaien geweest. Uiteindelijk had hij toch de moed gevonden om contact te maken, wat een zielig verhaal. Ja het is nogal een rot situatie. En toen bleef het still. ……. ja ik dacht breng iedereen meteen op de hoogte. Ja, als we iets voor je kunnen doen dan moet je het laten weten. Heel erg bedankt meneer ………stil……. ehh wat zeg je Jesmay, ben je goed aan het puzzelen. Mijn kind in de bocht: ik zei helemaal niets 😱🤣. De 2de vader kwam voor ons staan. (Bedenk even een klas voor kinderen, ouders en tafeltjes en stoeltjes). Ik heb je mail gelezen. …… wat fijn dat u de tijd heb genomen om het te lezen. ….ja vervelend….. ik ben er ook niet blij mee maar proberen het beste ervan te maken. ….oké als ik kan helpen. Dank u wel ik zal het onthouden…… stil ……… nog steeds stil…….. ohh het is al tijd. Nog steeds blijven staan. De bel gaat. Pfff gelukkig saved by the bell.

Ik weet niet hoe het normaal gaat maar wat echt positief is dat ik nu al met heel veel ouders contact heb gehad. Het is nu gewoon de sport om uit te vinden wie bij wie hoort. Ook merk je bij de jas ophangen dat ze meer geduld hebben, ruimte geven en ons rustig ons ding laten. Ook merk ik aan Jesmay dat ze het fijn vind dat het rustiger is. Woensdag was de eerste keer dat ik zonder al te veel drama weg kon. Dus wij kunnen nu volgende week relaxter naar school. Blij kind blije mama.