Even een update tussendoor. Onze kleine draak wordt bijna vier dus ze moet eerst naar de basisschool. Ze gaat er een beetje met gemengde gevoelens heen. Ze vindt het heel erg leuk wat ze is als groot(103cm😂)maar het feit dat je vijf dagen moet vind ze echt helemaal niets. Ze vind gewoon hun eigen juf erg lief, ze heeft het geluk dat ze die ook nog op zwemles ziet dus daar kwam ik mooi mee weg😅. Je ziet wel dat ze er echt aan toe is aan wat meer uitdaging. Wel ben ik deze keer voorbereid: toen ze de eerste dag naar de peuterschool moest ging de eerste dag echt perfect: niet huilen, vrolijk dag zeggen, zwaaien, dag dag mam tot straks. Ik helemaal happy, pfff ging dat even makkelijk. Dat hele gedoe wordt me ieder geval een beetje bespaard. Helaas was niet minder waar😱. De volgende dag wist ze dat ze daar moest blijven en mama weg ging voor een wat langere tijd. De twee maanden daarna was het elke dag huilen bij het afscheid. Ik ben dus heel benieuwd hoe dat strakjes gaat.
Nou daar gingen we dan het was zover. Jesmay mocht haar eerste ochtendje oefenen tot 12 uur in groep ½ D. Alles was helemaal voorbereid. Van Stella had ze voor de kerst een enorm grote tas gehad van Frozen met glitters. Eindelijk mocht ze die na lang wachten meenemen. Er moest een map geregeld worden die helemaal vol geplakt werdt met Paw patrol stickers. Ook gymschoenen die natuurlijk roze moesten zijn. Dat was nog wel even een gedoetje om te vinden in de juiste maat. Maar we waren er helemaal klaar voor. Ik weet nog steeds niet waarom maar blijkbaar vond ik het nodig om twee flessen en twee broodtrommels er in te stoppen. Met het gevolg dat je een soort brugklas effect krijgt. Iets te veel gewicht in je rugzak en weinig weerstand dus ze viel bijna om.
Afijn alles ingepakt aangekleed en ook nog op tijd. Met de planning om 8:20 uur gaat de klas open, laat ik op tijd zijn. Dan weet ik zeker dat we rustig kunnen binnen komen en tijd hebben. het enige waar ik natuurlijk geen rekening mee had gehouden is dat blijkbaar de helft van de ouders dat ook dacht. De school is gelukkig niet ver bij ons vandaan. eigenlijk is het straatje om een bruggetje over, fietspad oversteken en je bent er. Tuurlijk vonden het allebei heel erg spannend, Het is weer een echte mijlpaal verder maar zoals mijn dansjuf altijd zegt (ja soms heb ik wel geluisterd) rechte rug en neus omhoog. Daar gingen we dan. Het was best druk ‘s morgens van alle kanten auto’s fietsen, buggy’s etc. Ik was stiekem blij dat Jesmay niet al op de fiets was. Straatje om en daarna gaan we het bruggetje over. Ik voelde dat Jesmay het heel spannend vond en ze kroop al helemaal in me. Het is veel drukte met zoveel fietsers en kids die nog niet helemaal hun fiets onder controle hebben. Dus vond het ook best spannend, ik hopend dat ik maar niemand aanrij. Veilig overgestoken en de ingang van het schoolplein gevonden. Ik heb al een keer bij een ander hek staan maar dat past ik echt niet tussen.
Op het schoolplein aangekomen ben je een soort attractie. Zodra we het Plein kwamen zag je kinderen stoppen en kijken, ouders kijken et cetera. Jesmay voelt het ook aan dus met z’n tweeën kropen we een beetje in elkaar. Ik was op zoek naar het gat in de grond maar ik word hem niet vinden. Tuurlijk weet ik dat wij aandacht trekken. Maar het schoolplein met drie verschillende scholen veel kinderen en veel ouders is heel heftig. Ik dacht smile and wave en focus op de klas. Onze school heeft voor iedere twee klassen een aparte ingang. Ik zal hem even schetsen. Je bedenkt een smal deurtje Waar ik net doorheen pas, een zeer klein gangetje grootte van een gemiddelde ruime badkamer. Aan twee kanten kapstokken van met ruim 30 haakjes. In iedere klas zitten 28 kinderen gangetje dus staan 28 kinderen plus ouders. Top jongens dit wordt een daverend succes.
Mezelf herpakt en wij gaan netjes in de rij staan om naar binnen te gaan. Er Vormt zich achter ons en nog grotere rij. de dame achter mij zegt u kunt wel naar binnen rijden hoor. Nou mijn vrouw, ik past er niet in want er staan veel te veel mensen voor. Maar u mag wel even voor hoor als u wilt. (Ik dacht lozen met die handel). Langzaam aan konden we steeds meer bij de deur opening komen. Dat had ik jullie nog niet verteld maar naast dat het een ingang is het ook een uitgang voor de vertrekkende ouders. Aangezien ik bij de drempel was beland, leek het mij een goed idee om langzaam aan steeds een stukje verder naar binnen terzijde. Maar goed moest er natuurlijk ook mensen uit.ven aangezien ik op de drempel hing was dat toch wel een probleempje😂. Dus ik had hem op langzaam gezet, Heb even achter mij gekeken en er zat nog meer als een meter tussen mij en de andere ouder en kind. Ik ging dus een heel klein stukje achteruit rijden zodat beide vaders er uit konden. Waarop de moeder achter mij tegen haar kind begon te roepen: pas op hoor, ze rijdt zo over je tenen. kom hier het is gevaarlijk. Nou mevrouw,ik pas echt wel voor jullie op. ik heb net nog om me heen gekeken er zat nog ruim een meter tussen. Daar had ze geen antwoord op. Natuurlijk had ik met alle liefde wel even over haar tenen willen rijden.
Jesmay en ik zijn ondertussen in het gangetje aangekomen, daar moet aan het haakje de jas worden gehangen. Het tasje moet braaf op de kapstok en vervolgens moet je je 10 uurtje pakken en in de bak doen. En dat Alles in dat hele kleine gangetje 😭.Ik heb echt een giga hekel aan krioelende mensen massa’s en wordt er altijd zwaar onrustig en overprikkeld van. Je snapt wel dat ik in me eentje heel wat ruimte innemen. Met als gevolg van dat ik alleen maar opstopping maak. Natuurlijk waren er ook een hoop ouders en kinderen die je gewoon lekker blijven aanstaren en gaan fluisteren. De beste methode die ik daarvoor heb ontwikkeld is gewoon vrolijk goeiemorgen zeggen, al lukte dat intussen me niet helemaal meer. Volgens heb ik geprobeerd voor Jesmay zo rustig mogelijk te blijven en we hebben gewoon ons ding gedaan met in mijn achterhoofd wij mogen er ook zijn, alleen hebben we 3 keer meer ruimte nodig als de rest 😅.
Nou goed de eerste horde was genomen. Netjes een handje gegeven aan de juf en we konden naar binnen. Daar kwam het volgende probleem. Opzich is de klas best een luxe ruime klas. Als ik nog zou werken, zou ik echt jaloers zijn. Maar in de ochtend staan er naast kleine stoeltjes, rond springende kinderen ook groepjes kletsende ouders in het pad. De juf hangt de naamkaartjes aan de stoeltjes bij een spelletje waar de kinderen moeten gaan zitten. Dus samen met Jesmay op zoek naar haar kaartje. Pardon mag ik er even langs? Hallo mevrouw, pardon. Tik tik tik, mag ik u even storen. Langzaam komen we bij de tafeltjes. In een rolstoel zit je op tas en bil hoogte(echt heel fijn) dus bij wat dichter bevolkte ruimtes is het een soort ware jungle waar je door heen moet met zwaaiende obstakels. 2 moeders hebben een zwaar geanimeerd gesprek over hun privé-leven. Mevrouw, mag ik er even langs. Iets harder dan maar: Mevrouw, mag ik er alstublieft even langs. Ze kijkt half om en gaat weer verder. MEVROUW-TIK TIK. Oh sorry ik zag u niet 😤. Wat is er. Nou mag ik er misschien even langs? Oké.
Moe, uitgeput en wat emotioneel reed ik terug. Ik denk dat elke moeder heeft als ze haar kind voor het eerst naar de peuterspeelzaal op school brengt.Onze kleine draak naar school, Weer een mijlpaal bereikt. Iedereen zijn altijd geniet ervan want het gaat snel en dat gaat het dus ook. Maar Wat een beproeving en dat strakjes vijf ochtenden in de week. Ik kan er niet enthousiast van worden . Ik was blij dat het geen huilpartij was bij het weggaan. Maar toen ze de eerste keer naar de peuterschool was de eerste dag ook relaxt. Toen heb ik nog gedacht dat ging makkelijk wordt ons dat nou bespaard gebleven?Daarna heeft ze twee maanden lang bij elk afscheid gehuild. Dus deze keer was ik voorbereid, ik juich niet te vroeg 😇. En toch ook wel super gek om je eigen kind naar de klas te brengen. Het onderwijs begint er wel weer een te kriebelen kon ik nog maar werken. Ik mis het ontzettend. Helemaal nu je weer op een bent. Gelukkig toen ik haar om 12.00 op school kwam ophalen heeft ze het heel leuk gehad. Ze vroeg waarom moet ik nu al naar huis andere kindjes blijven nog . Natuurlijk super moe van alle indrukken dus lekker samen een broodje eten en dan knuffel tijd.
De volgende wendag had ik een nieuw plan. We zouden nu vijf minuutjes later aankomen. Die vijf minuutjes werden misschien meer iets van zeven minuutjes. Dus we kwamen op het schoolplein maar helaas dit was ook geen succes op dit tijdstip. Dan heb je alle rennende ouders die verschrikkelijk veel haast hebben en niet om zich heen kijken. Maar ook kinderen die op de fiets van alle kanten aankomen. Deze ochtend had ik bijna een vader op schoot. Deze meneer liep zo hard en was zo druk aan het bellen dat hij bijna letterlijk over ons heen viel. Conclusie: dit is het ook niet. Ik heb net naar school gebracht. In het kader van drie keer is scheepsrecht. Vandaag waren we net een paar minuutjes nadat de deur open ging. Ik denk dat dit de beste oplossing is. De hele rij die niet wachten om naar binnen te kan gaan is al binnen. En de gehaaste mensen zijn er dan nog niet.
Misschien was het gewoon even wennen we zijn ieder geval weer een ervaring rijker. Wel wordt het nog een uitdaging als ze haar strakjes moeten ophalen op de tijd dat iedereen wordt opgehaald. Maar dat is er voor volgende week eerst een groot verjaardagsfeest
Ilona op wieltjes 